Het Mariabeeld van de Sint-Andrieskerk van het einde van de 16de eeuw is een merkwaardig voorbeeld van gepolychromeerde houtsculptuur in maniëristische stijl. De slanke elegantie van het beeld is hoogst verrassend, want gewoonlijk worden processiebeelden met een alles verhullende mantel getooid.
Bijzonder verfijnd is het gelaat dat met de witte opsmuk op de wangen beantwoordt aan het toenmalige schoonheidsideaal.
Sinds 1689 staat dit beeld bekend als O.-L.-Vrouw van Bijstand en Victorie.
De gelijknamige broederschap werd in dat jaar opgericht door pastoor Gaspar Van Tichelt uit dankbaarheid voor de overwinning van de Habsburgers op de islamitische Turken.
O.-L.-Vrouw van Bijstand en Victorie beschikt over een garderobe bestaande uit verschillende mantels voor elke liturgische kleur. De meeste, thans nog bewaarde mantels dateren uit de tweede helft van de 18de eeuw.
Een blauwe mantel werd geschonken door het adellijke echtpaar Adam - Salm-Salm ter gelegenheid van hun huwelijk in 1761. Damasten damesjurken, gekocht of geschonken, werden eveneens tot mantel verwerkt.
In het jubeljaar 1838 werden een grote en een kleine zilveren schoot voor het beeld vervaardigd door zilversmid J. Verschuylen in opdracht van burgemeester Gérard Le Grelle.
Sinds 1844 beschikken Moeder en Kind voor de grootse feesten van 15 augustus en het oktaaf in november terug over kroonjuwelen in verguld zilver, bezet met 1099 kleine diamanten en 24 gekleurde stenen, werk van zilversmid Jos De Haes en juwelier Coetermans.

Een kleed door mode-ontwerpster Ann Demeulemeester
Het modejaar 2001 vormde de aanleiding voor een wat gewaagd idee: een eigentijds kleed voor Onze-Lieve-Vrouw. Op zichzelf geen revolutionaire nieuwigheid als je bedenkt dat Maria in de West- Europese kunst eeuwenlang in de eigentijdse klederdracht voorgesteld werd.
Kan een Madonna met een traditionele Spaans-modieuze garderobe anno 1600 nog voldoende naar voren treden als actuele modelfiguur van een krachtdadig en gezond godsgeloof? Is het wel eerlijk om een rijke persoonlijkheid als die van Maria in één bepaalde vormgeving te fixeren?
Trouwens, wie geeft zijn geliefde niet al eens een nieuw kleedje?
Vierhonderd jaar in dezelfde klederdracht gehuld zijn, mag dan al aangezien worden als een teken van eenvoud of armoe, niets is zo creatief als de liefde, ook de liefde voor deze markante vrouw. Vandaar de vraag van pastoor Rudi Mannaerts aan Ann Demeulemeester, 'de meest poëtische van de Antwerpse Zes (mode-ontwerpers)', om een eigentijds creatie te voorzien 'voor zijn geliefde'.
Ook zonder figuratieve elementen wil de ontwerpster enkele deugden tot uitdrukking brengen:
1. leven: "U zult zwanger worden en een zoon baren" (Lc.1,31)
2. eenvoud: "Ik ben de dienares van de Heer; laat met mij gebeuren wat u gezegd hebt" (Lc.1,38)
3. transparantie: "Deze vrouw, Maria, staat voor wat ze is: geen franjes, geen maskerade", aldus de ontwerpster. De licht-weerkaatsende pailletten, zichtbaar onder de transparante bovenstof, weten dit subtiel te accentueren.

"Het was geen beeldje meer, ze was een vrouw en ik was haar aan het mooi maken. En toen ik van de ladder kwam, dacht ik tevreden: voilà, dat heb ik eens voor haar gedaan", aldus Ann Demeulemeester.